Dla mnie :P

Okazało się że moja osoba nie jest najlepszym przykładem dziewczyny radzącej sobie z samotnością i odrzuceniem...
Muszę przyznać, że dziś miałam jeden z niewielu dobrych dni. Takie dni to ostatnio prawdziwe święto w mym życiorysie. Wszystko to za sprawą mojej ukochanej przyjaciółeczki Zuzy, bez której ten świat bez wątpienia zszedłby na psy. Wstałam zupełnie nieprzytomna już po 7 rano, gdy słońce brutalnie wchodziło przez nieumyte okno, a ja miałam wszystkiego serdecznie dosyć! Leniwie zwlekłam się z łóżka, umyłam ząbki, zrobiłam śniadanie składające się z pełnozbozowego pieczywa oraz wody niegazowanej. Tak, super dieta cud, którą stosuję od trzech dni. Bez efektów...
Siedziłam w skąpej bieliźnie i trzęsłam się z zimna, malując paznokcie na jego ulubiony kolor. Nie wiem po co jeszcze o NIM myślę, jednak do mojej pustej głowki nie potrafi dotrzeć, że jego nie ma i prawdopodomnie już nigdy nie będzie... Zaprzątam sobie tylko głowę osobą, która serdecznie ma mnie gdzieś. Jakie to smutne...

Z zamyślenia wyrwał mnie Zuza. Zadzwoniła dla upewnienia, czy przypadkiem nie mam "cudownego pomysłu" wykręcenia się z wcześniej umówionego spotkania. To byłoby w moim stylu. Zawsze tak robiłam, gdy czekała mnie trudna rozmowa na poważne tematy. Ktoś musiał się za mnie wziaść, potrząsnąć mną tak mocno, bym opamiętała się i przestała myśleć o NIM, zaczęła kolejny rozdział w swoim życiu i przestała przejmował się wszystkim, co mnie otacza.
Dzień spędziłam wyjątkowo dobrze. Otrzymałam zastrzyk prawdziwej energii, wsparcia i mega optymizmu którego już dawno mi brakowało. Nie wiem, na jak długo mi to wystarczy, ale czuję się zupełnie oczyszczona z wszelkich zmartwień i wiem, że dla mnie kiedy też zaświeci słoneczko.
Ale to w bardzo dalekiej przyszłości...