Skrzynia skarbów

Co za dzień…

Co za cholernie brzydka pogoda...

Czas było zrobić porządek w mojej kosmetyczce, którą ukrywam przed światem zewnętrznym. Upchnięta gdzieś pod łóżkiem, w zakamarku tak ciemnym, że tylko pająki mają ochotę przebywać. I tylko ja, mogę się malować moimi kosmetykami. Nikomu nie pożyczam nawet Matyldzie, czy Zuzie, która i ta pewnie nie wie jak obsługiwać się korektorem w sztyfcie. Ale mniejsza o to.

Po doszczętnym przeglądzie kufra z kosmetykami, zorientowałam się ile, tak naprawdę mam kredek do oczu czy tuszów do rzęs. Ta liczba mnie przeraziła. Siedem czarnych konturówek, w tym jedna o odcieniu grafitu i jedna z brokatowymi drobinkami, jedna ciemnofioletowa, i jeden jakiś wyschnięty pisak, którym malowałam sobie nierówną kreskę na powiece. Nie wiem skąd posiadam też białą, niebieską i srebrną kredkę do oczu, ale to chyba pozostanie już nierozwikłaną zagadką mojego życia.

Szukając dalej, natrafiłam na mnóstwo cieni do powiek w najróżniejszych kolorach, przechodzących przez czernie, szarości, róż… Matowe i z brokatem… Wszystko w makabrycznie szokującej ilości… Puder, podkład, pięć tuszy do rzęs z różnymi końcówkami: pogrubiające, podkręcające, wydłużające, na co dzień i taki wodoodporny…

I wymieniałabym dalej, o ilości zakupionych balsamów do ust, pomadek, czy błyszczyków. Różne smaki, zapachy, kolory. Różne firmy. I to jeszcze nie koniec… Całe pudło przeróżnych lakierów do paznokci, których do końca życia bym nie zużyła… I teraz tylko czas zaprosić kogoś, by policzył ile na to wszystko wydałam…

W sumie, nie potrzebuję tego wszystkiego. Po co mi już czwarty lakier do paznokci o kolorze wyblakniętego różu, czy kolejna kredka do oczu, skoro mam jeszcze starą… Nie wiem…

I tylko przychodzi mi do głowy, aby zadzwonić po Patworki i podzielić się zawartością skrzyni skarbów… W końcu, nie jest jeszcze tak późno…

Ktoś chętny na jakiś nieużywany, czekoladowy błyszczyk?