Już tak mam

Czas było powrócić do otaczającej i nieco brutalnej rzeczywistości…

Nie mam już siły na marnowanie czasu i czekanie, aż zacznie sprzyjać mi dobra passa. To kolejna szansa, aby wziąć los w swoje ręce, ruszyć tyłek z miejsca i zrobić coś ze swoim życiem…

Wiem, że powtarzałam to miliony razy, obiecywałam, że nagle pewnego cudownego poranka, od razu po wstaniu z łóżka niczym za dotknięciem czarodziejskiej różdżki zmienię świat. Niestety nigdy się tak nie stało, a ja ciągle żyję w tym swoim świeci urojonych fantazji.  

Teraz, mimo później pory, próbuję odpocząć po niezwykle męczącym dniu, który na szczęście dobiega końca. Chcę tylko zasnąć, utopić się w marzeniach i zaplanować co i jak dalej ma się wydarzyć…

Dziś wcale nie było tak dobrze, jakbym się tego spodziewała. Piewrszy raz od kiedy zaistniał, poczułam się niepotrzebna i odrzucona, gdy ON nie miał dla mnie więcej czasu, niż bym tego chciała. Doskonale rozumiem, że jest to spowodowane innymi WAŻNIEJSZYMI sprawami, ale przecież ja, to JA. Trochę egoistycznie podchodzę do tej znajomości, ale ja już tak mam. Taki mój okrutny charakter…

Idę się położyć, zanim całkowicie zwariuję…