Dieta… No, przecież to największa głupota o której mogłam teraz pomyśleć. Wpadłam w jakaś obsesję ciągłego zamartwiania się nad własną figurą… A w rzeczywistości, przecież wcale tak źle ze mną nie było.
Jestem przecież szczupła! Matylda ciągle mi to uświadamiała, zabierając mnie na zakupy do galerii z ciuchami. Szukałyśmy spodni w rozmiarze XS i S i zawsze pasowały (oczywiście te mniejsze). Jest ze mną dobrze! Nawet Oskar próbował przemówić mi do rozumu, ale co on tam wie. W końcu to chłopak… Ale wiem, że teraz będzie już coraz lepiej.
Dzień minął mi tak jakoś za szybko. Katar nadal mnie męczy… Te przeziębienie daje mi w kość. Czuje, że powinnam się położyć w ciepłym łóżeczku, wygrzać i powrócić do życia…
Ale co tam! Ostatkiem sił sprawdziłam czy przyszła do mnie jakieś wiadomości na GG. Niepotrzebnie robiłam sobie nadzieję. Nic nie przyszło. ON na „niewidocznym” i z opisem dającym do myślenia „nic nie trwa wiecznie...”
Tak, bardzo odkrywcza myśl... To smutne, że trafiam na kogoś bardziej wrażliwego ode mnie…
To się nie dzieje naprawdę…
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz